कृष्णोऽपि कान्तं वृषभानुजायाः पश्यन् मुखं भीति-विलोलनेत्रम् ।
नीलं सुचीनं दयितानिचोलं गृह्णन् स्वतल्पात् त्वरयोदतिष्ठत् ॥
Seeing Rādhā’s anxious, restless eyes and her lovely face, Kṛṣṇa picked up her fine blue scarf and also quickly rose from the bed.
No comments:
Post a Comment